Powiedzmy, że zapomniałeś zmywać naczynia – to zupełnie normalna wpadka – a twój partner komentuje pustą szufladę ze sztućcami. Czy szybko przepraszasz, myjesz stos w zlewie, a potem idziesz dalej? A może traktujesz tę przelotną interakcję osobiście, zastanawiając się, jak bardzo jesteś do bani i zastanawiając się w głębi duszy, czy twój małżonek cię nie znosi? Jeśli masz tendencję do drugiego przykładu, nie jesteś sam. Codzienny, nieustanny stres związany z opieką nad dziećmi podczas, gdy próbujesz funkcjonować jako dorosły, może sprawić, że nawet najbardziej zdrowa emocjonalnie osoba zamieni kretowiska w góry. Ale to nie znaczy, że branie rzeczy do siebie jest nawykiem, którego powinieneś się trzymać. Janette Marsacterapeuta z Nowego Jorku mówi, że przyjmowanie rzeczy do siebie jest zasadniczo przypisywaniem negatywnych skutków bezpośrednio sobie, a nie ich działaniom lub zachowaniu. Na przykład, jeśli zapomnisz o urodzinach współmałżonka, możesz powiedzieć sobie „Jestem okropnym mężem”, a nie „Popełniłem błąd”. Lub jeśli wpiszesz dom i Twoje dziecko nie wita Cię z energią, możesz pomyśleć, że robisz coś złego, a nie są dzieckiem i też mają nastroje. W obu sytuacjach początkowa reakcja wstydzi się; drugi kładzie nacisk na akcję. Oto dlaczego jest to problem: kiedy zrzucasz odpowiedzialność na siebie, projektujesz niekorzystne wydarzenie na swoją tożsamość – co powoduje, że przyjmujesz postawę obronną. Oczywiście może to spowodować konflikt w twoim związku. Ale branie rzeczy do siebie również sprawi, że poczujesz się zablokowany, ponieważ ostatecznie uniemożliwi ci to naukę. „Kiedy odpowiedzialność spoczywa na działaniu, jesteśmy bardziej zdolni do pozytywnych zmian, ponieważ postrzegamy je jako coś plastycznego” – mówi Marsac. To naturalne, że bierzesz rzeczy do siebie. W końcu jesteśmy ludźmi. Ale szczególnie w przypadku młodych rodziców, u których duży stres życiowy może sprawić, że będziesz bardziej intensywnie odczuwać różne rzeczy, ważne jest, aby zrobić wszystko, co w twojej mocy, aby zmienić swoją perspektywę. Chcesz wyrosnąć z autodestrukcyjnego nawyku i stworzyć zdrowszy związek? Oto kilka wskazówek wspieranych przez terapeutów, jak nie brać rzeczy tak do siebie przez cały czas. 1. Bądź świadomy swoich zawieszeń Samoświadomość to kluczowa umiejętność — i jest szczególnie przydatna w nauce wyzwalaczy. Jak Parke Sterling, terapeuta z Wirginii, zauważa, że ​​interakcje lub komentarze wywołują niepewność, która często jest martwym punktem. Na przykład, jeśli boisz się zapomnieć o zmywaniu naczyń, możesz mieć ukryty strach, że twój małżonek tego nie robi. szanuję cię lub że ludzie postrzegają Cię jako nieodpowiedzialnego. Kiedy pojawia się ta niepewność, możesz czuć się zagrożony i defensywny. Jednym antidotum, mówi Sterling, jest po prostu bycie świadomym swoich zawieszeń. „Tak naprawdę są to tylko wzorce myślenia i odczuwania, które są naturalnym wynikiem genetyki i uwarunkowań każdej osoby” – mówi. Po rozpoznaniu i zaakceptowaniu zawieszeń możesz spojrzeć w ich zamiast z im. Skoncentruj się na rozpoznaniu, kiedy jesteś wyzwolony, spowolnieniu, by to posiąść, a następnie określeniu, czy chcesz działać po zawieszeniu się, czy pragnieniu rozwoju jako osoba lub nawiązania kontaktu ze współmałżonkiem. 2. Zobacz, jak mówisz do siebie Gdy już określisz swoje niepewności w danej chwili, będziesz chciał też nad nimi pracować. Część tej pracy, jak mówi Marsac, wiąże się z pilnowaniem wewnętrznego dialogu – rozmowy z samym sobą, która wpływa na to, jak siebie postrzegasz i, ostatecznie, jak zachowujesz się w związkach. Na przykład, jeśli przez cały tydzień ciągle opowiadasz sobie historie, że jesteś do niczego, a twój partner jest na ciebie zły, przefiltrujesz każdą interakcję przez tę narrację. Zamiast tego pracuj nad kwestionowaniem tych myśli. Spróbuj po prostu przeformułować to negatywna rozmowa własna z zastrzeżeniem, np. „Mogę zapominać o obowiązkach domowych, ale pracuję nad tym” lub „Nie jestem najlepszym słuchaczem, ale chcę być lepszy”. 3. Skontaktuj się ze swoim partnerem Kolejna duża część wyrastania z brania rzeczy do siebie? Zaangażuj swojego partnera w ten proces. Nick Bognarterapeuta z Kalifornii twierdzi, że włączenie współmałżonka do rozmowy może pomóc w promowaniu bardziej realistycznego myślenia, jednocześnie wzmacniając związek. Na przykład: Jeśli zastanawiasz się nad sytuacją z naczyniami, powiedz swojemu partnerowi, że martwisz się, że pomyśli, że jesteś dupkiem. „Powiedz im, że naprawdę nie chcesz wymyślać nieprawdziwej historii i chcesz sprawdzić, jak naprawdę się czują” – mówi Bognar. Następnie posłuchaj. 4. Weź swojego partnera na słowo Oto trudna część: kiedy niepewność powoduje spiralę, znajdziesz w niej wszelkie zdolności poznawcze afirmacja możesz je utrwalić. Działaj przeciwko tej potrzebie i postanów, że rzeczywiście weźmiesz swojego partnera za słowo, gdy powie ci prawdę o tym, jak się czuje. Jak mówi Bognar, wiara w to, co ktoś ci mówi, jest oznaką szacunku dla nich. Gdy rozwiążesz problem, nie zgaduj – to twój partner jest odpowiedzialny za bycie uczciwym, gdy dajesz możliwość emocjonalnego otwarcia. „Jeśli nie powiedzą ci o czymś, co robisz, co im przeszkadza, kiedy o to proszą, to ich sprawa, a nie ty” – mówi Bognar. 5. Uzyskaj dodatkowe wsparcie Jeśli twoja niepewność stale zakłóca twoje samopoczucie lub branie rzeczy do siebie odbija się na twoim związku, rozważ terapię. „Rozmowa z kimś może być dobrą rzeczą, ponieważ jest jakaś część ciebie, która nauczyła się przewidywać ktoś będzie na ciebie zły, jeśli usłyszysz krytykę i sprawisz, że będzie to najgorsza rzecz z możliwych” Bognar mówi. „Terapia może pomóc ci zrozumieć, gdzie ten sposób myślenia został wdrożony i dlaczego nie działa”. Jeśli problem stale odbija się na twoim związku i nic nie pomaga, para terapeuta może pomóc – pomyśl o tym jak o rozmowie przed kimś, kto może Ci pomóc w rozszyfrowaniu to. Tak czy inaczej, wiedz, że nie tylko ty zmagasz się z problemami, a wzrost – tak niewygodny, jak to tylko możliwe – wymaga czasu. „Wszystko te zmiany są tak łatwe do wyrzucenia, ale ich nauczenie się wymaga praktyki” – mówi Bognar.